Nu toch echt begonnen
Blijf op de hoogte en volg Nanda Marit en Lisanne
22 April 2014 | Ghana, Tamale
Na vele vragen is hier dan toch ons tweede reisverslag. Inmiddels zitten we alle drie al twee weken in ons gastgezin. Een wereld van verschil. Hieronder een korte omschrijving van onze gastgezinnen.
Lisanne:
Het gastgezin van mij is een traditionele familie met 15 kinderen, twee moeders en één vader. Ik heb een eigen lemen hutje, maar geen toilet en douche. Maar niet zeuren, want de rest van de familie heeft niet eens een bed en slaapt buiten op de grond. Ook leven er op de compound konijnen, eenden en schapen.
Tot mijn verbazing hebben mijn vader en mijn broer allebei een televisie op hun kamer. Het is maar waar je prioriteiten liggen, geen wc, maar twee televisies..
Mijn familie is beroemd hier in het dorp, omdat het nog de enige familie schijnt te zijn die nog echt traditioneel leven in lemen hutjes. Aan de ene kant een hele mooie ervaring, maar aan de andere kant zou ik een wc op zich wel waarderen. De wc waar mijn familie heen gaat, zijn een aantal gaten naast elkaar in de grond. Gelukkig zag ik de eerste keer dat ik daarheen ging niet dat er maden uit dat gat kropen..
Met 15 zusjes en broertjes is het altijd heel gezellig, en gelukkig zijn het geen kinderen die zeuren. Als ze dat wel doen, worden ze wel gecorrigeerd door één van hun zussen of broers. Want zo werkt dat hier, als je vervelend doet, dan kan je wel een tik verwachten.
Het is ontzettend mooi om te zien hoe creatief en gelukkig mijn zusjes en broertjes zijn. Ze maken spelletjes van alleen zand en een spijker of met blikjes. Ik heb laatst een voetbal voor ze gekocht, omdat hun vorige bal echt niet meer kon. Hun reactie was echt goud waard, hoe blij ze kunnen zijn met alleen een bal.
Mijn ouders spreken geen Engels, maar gelukkig heb ik een enorme talenknobbel voor Dagbanli. En mijn zusjes zijn altijd bereid me te helpen en te vertalen.
Hygiëne is een woord dat ze niet kennen in mijn familie, ze hebben niet eens zeep. Mijn maag merkt dit gebrek aan hygiëne wel, want op dit moment ben ik ziek. Maar schijnt erbij te horen. Je schijnt eraan te wennen.. Heb in ieder geval wel leuke verhalen voor als ik terug ben.
Nanda
Wat een ander leven is dit toch wonen in een ghanees gastgezin. Qua 'luxe' zit ik met mijn gastgezin tussen Lisanne en Marit in. In het huisje wonen op dit moment alleen mijn moeder zus en ik (in het weekend de zus van mijn moeder met haar twee jonge kindjes). Maar stil is het zeker niet, alle kinderen die in de buurt wonen komen elke dag kijken hoe ik eet, hoe ik was of wat dan ook erg beroemd zijn we dan ook hier.
Mijn moeder is een hele lieve vrouw die zich wel 'te veel' zorgen maakt. Ze belt me dan ook paar keer per dag en als ik te laat thuis kom (6 uur in de avond) gaat ze op zoek naar mij haha! 's Avonds help ik mijn moeder of zus mee met koken, afwassen of wat er ook te doen is. Dit kan uren duren, maar door lekker met ze te kletsen vliegt de tijd. Het eten hier is soms niet echt een feest, maar gelukkig ben ik daar op voorbereid door koekjes in mijn kamer te hebben liggen. (Als wij terugkomen 10 kg zwaarder kijk dan niet gek op, want als je eten krijgt krijg je ook echt heeeeel veel)
Mijn kamer is best groot, heb helaas geen bed, maar een matrasje op de vloer. De kakkerlakken lopen dan ook gewoon doodleuk over mijn klamboe heen waarna ik weer eens gil en mijn moeder binnen komt rennen om me te verlossen van mijn angsten haha. Maar gelukkig heb ik mijn insectenspray elke dag binnen hand bereik waardoor ik nu een middel heb om ze weg te jagen. Een ander gek gewoonte hier is dat wanneer ik iets laat vallen of mezelf bezeer alle mensen om me heen naar me toe komen en zeggen sorry sorry terwijl het toch echt mijn eigen schuld is. Kortom wat een andere wereld hier, maar wat ongelofelijk mooi om mee te mogen maken.
Marit:
Dit gastgezin is voor ghanese begrippen best rijk opzich. Toen ik binnen kwam om mij voor te stellen de avond dat we naar ons gastgezin werden gebracht; dacht ik ben ik echt in Ghana? Dikke tv aan de muur, marmeren vloer en mega bankstellen. Totaal het tegenovergestelde als bij Lisanne. Ik heb 1 zus, een zusje, twee broers en een broertje. Mijn moeder spreekt slecht engels maar het leuke is dat ze het altijd wel probeert, en soms heel iets anders bedoelt dan dat ze zegt. Maar dat brengt ook wel weer humor met zich mee. Omdat ik dan dingen ga doen die helemaal niet de bedoeling zijn. Mijn zus woont in een ander huis op de binnenplaats, toen ik daar binnen kwam, echt te bizar voor woorden. Net een paleisje. Hier ben ik dan ook regelmatig te vinden aha, nee niet om het luxe maar omdat ik goed met mijn zus kan opschieten. mijn broers wonen in twee verschillende huizen op de binnenplaats, waar ik soms even naar toe ga om te kletsen. Een broer heeft een deurbel, hoe geniaal is dat. Mijn familie is erg gelovig, en bidden dan ook vijf keer per dag. Elke ochtend ontbijt ik bij mijn vader en eet s avonds met mijn moeder en zusje. In het weekend help ik mijn zus met koken, een voorbereiding van drie uur waarna ik ook nog even drie uur ga wassen. Kortom ik vermaak me prima!
We hebben ondertussen 1,5 week stage gelopen in het Tamale teaching hospital. We zouden eigenlijk maandag 7 april beginnen, maar we hebben er 3 dagen over gedaan om 4 papiertjes te krijgen. Zo hebben we 3,5 uur in een lokaal gewacht tot we eindelijk onze papieren hadden. Alles heerlijk op zijn Ghanees. Donderdag begonnen we dan eindelijk op de female ward. Twee zalen met vijftien bedden en nog een paar aparte kamers met 2 -4 persoons bedden. De eerste dag was al een hele indruk opzich. Lisanne en Marit maakte mee hoe er bij een vrouw gekatheteriseerd werd. Waarbij uiteraard een steriel werkveld ‘niet dus’ heel belangrijk is. De urine spoot lekker in het rond. Nanda die ondertussen aan de andere kant gewoon aan het bloedprikken was, antibiotica aan het klaar maken was en ondertussen met grote ogen keek naar een meisje die volledig aan het hallucineren was. In de patiéntenfolder las ik ondertussen dat ze tijdens het hallucineren allemaal witte mensen zag die haar riepen en haar iets aan wouden doen. Nou lekker was dat toen ik marit en lisanne erbij riep en wij daar zaten, haha! Als medicatie was voorgeschreven 7x haldol en 3 x diazepam (in Nederland geef je hooguit 2 maal haldol). Ze lach dan ook aardig platgespoten in bed.
Nou dat was onze eerste dag in het ziekenhuis. Afgelopen week zijn we er dan ook achter gekomen dat de verpleegkundige op een heel andere manier werken. Morgen binnen we dan eindelijk op een andere afdeling (surgery) waar hopelijk minder onhygiënisch is en meer gedaan wordt.
Nadat Marit ineens door de directeur meegenomen werd naar een stel Hollandse mensen, omdat ze met hen kennis moest maken. Maar deze ontmoeting heeft ons veel opgeleverd. Gisteren hebben we namelijk met een van deze mannen rondgereden dat ongeveer 8 uur duurde en zo’n 300 km afgelegd hebben. De weg was onbeschrijfelijk, geen verharde wegen alleen maar diepe kuilen. Wat een avontuur. We zijn langs vele traditionele dorpen gereden waar iedereen zwaaide en een dikke smile op de kinderen/ouderen hun gezicht kwam. Een prachtig beeld. We hebben in de avond samen gegeten aan een tafel, wat echt geweldig was. Het eten was voorbereid door een prive kok daar en we hebben eindelijk na 3 weken ons eerste biertje genuttigd. Het was echt super fijn om even weg te zijn echt een top dag gehad
Volgend weekend gaan we naar de watervallen in Kimpanto en naar het hand in hand project. We kijken er nu al naar uit.
Veel liefs van ons.
Lisanne:
Het gastgezin van mij is een traditionele familie met 15 kinderen, twee moeders en één vader. Ik heb een eigen lemen hutje, maar geen toilet en douche. Maar niet zeuren, want de rest van de familie heeft niet eens een bed en slaapt buiten op de grond. Ook leven er op de compound konijnen, eenden en schapen.
Tot mijn verbazing hebben mijn vader en mijn broer allebei een televisie op hun kamer. Het is maar waar je prioriteiten liggen, geen wc, maar twee televisies..
Mijn familie is beroemd hier in het dorp, omdat het nog de enige familie schijnt te zijn die nog echt traditioneel leven in lemen hutjes. Aan de ene kant een hele mooie ervaring, maar aan de andere kant zou ik een wc op zich wel waarderen. De wc waar mijn familie heen gaat, zijn een aantal gaten naast elkaar in de grond. Gelukkig zag ik de eerste keer dat ik daarheen ging niet dat er maden uit dat gat kropen..
Met 15 zusjes en broertjes is het altijd heel gezellig, en gelukkig zijn het geen kinderen die zeuren. Als ze dat wel doen, worden ze wel gecorrigeerd door één van hun zussen of broers. Want zo werkt dat hier, als je vervelend doet, dan kan je wel een tik verwachten.
Het is ontzettend mooi om te zien hoe creatief en gelukkig mijn zusjes en broertjes zijn. Ze maken spelletjes van alleen zand en een spijker of met blikjes. Ik heb laatst een voetbal voor ze gekocht, omdat hun vorige bal echt niet meer kon. Hun reactie was echt goud waard, hoe blij ze kunnen zijn met alleen een bal.
Mijn ouders spreken geen Engels, maar gelukkig heb ik een enorme talenknobbel voor Dagbanli. En mijn zusjes zijn altijd bereid me te helpen en te vertalen.
Hygiëne is een woord dat ze niet kennen in mijn familie, ze hebben niet eens zeep. Mijn maag merkt dit gebrek aan hygiëne wel, want op dit moment ben ik ziek. Maar schijnt erbij te horen. Je schijnt eraan te wennen.. Heb in ieder geval wel leuke verhalen voor als ik terug ben.
Nanda
Wat een ander leven is dit toch wonen in een ghanees gastgezin. Qua 'luxe' zit ik met mijn gastgezin tussen Lisanne en Marit in. In het huisje wonen op dit moment alleen mijn moeder zus en ik (in het weekend de zus van mijn moeder met haar twee jonge kindjes). Maar stil is het zeker niet, alle kinderen die in de buurt wonen komen elke dag kijken hoe ik eet, hoe ik was of wat dan ook erg beroemd zijn we dan ook hier.
Mijn moeder is een hele lieve vrouw die zich wel 'te veel' zorgen maakt. Ze belt me dan ook paar keer per dag en als ik te laat thuis kom (6 uur in de avond) gaat ze op zoek naar mij haha! 's Avonds help ik mijn moeder of zus mee met koken, afwassen of wat er ook te doen is. Dit kan uren duren, maar door lekker met ze te kletsen vliegt de tijd. Het eten hier is soms niet echt een feest, maar gelukkig ben ik daar op voorbereid door koekjes in mijn kamer te hebben liggen. (Als wij terugkomen 10 kg zwaarder kijk dan niet gek op, want als je eten krijgt krijg je ook echt heeeeel veel)
Mijn kamer is best groot, heb helaas geen bed, maar een matrasje op de vloer. De kakkerlakken lopen dan ook gewoon doodleuk over mijn klamboe heen waarna ik weer eens gil en mijn moeder binnen komt rennen om me te verlossen van mijn angsten haha. Maar gelukkig heb ik mijn insectenspray elke dag binnen hand bereik waardoor ik nu een middel heb om ze weg te jagen. Een ander gek gewoonte hier is dat wanneer ik iets laat vallen of mezelf bezeer alle mensen om me heen naar me toe komen en zeggen sorry sorry terwijl het toch echt mijn eigen schuld is. Kortom wat een andere wereld hier, maar wat ongelofelijk mooi om mee te mogen maken.
Marit:
Dit gastgezin is voor ghanese begrippen best rijk opzich. Toen ik binnen kwam om mij voor te stellen de avond dat we naar ons gastgezin werden gebracht; dacht ik ben ik echt in Ghana? Dikke tv aan de muur, marmeren vloer en mega bankstellen. Totaal het tegenovergestelde als bij Lisanne. Ik heb 1 zus, een zusje, twee broers en een broertje. Mijn moeder spreekt slecht engels maar het leuke is dat ze het altijd wel probeert, en soms heel iets anders bedoelt dan dat ze zegt. Maar dat brengt ook wel weer humor met zich mee. Omdat ik dan dingen ga doen die helemaal niet de bedoeling zijn. Mijn zus woont in een ander huis op de binnenplaats, toen ik daar binnen kwam, echt te bizar voor woorden. Net een paleisje. Hier ben ik dan ook regelmatig te vinden aha, nee niet om het luxe maar omdat ik goed met mijn zus kan opschieten. mijn broers wonen in twee verschillende huizen op de binnenplaats, waar ik soms even naar toe ga om te kletsen. Een broer heeft een deurbel, hoe geniaal is dat. Mijn familie is erg gelovig, en bidden dan ook vijf keer per dag. Elke ochtend ontbijt ik bij mijn vader en eet s avonds met mijn moeder en zusje. In het weekend help ik mijn zus met koken, een voorbereiding van drie uur waarna ik ook nog even drie uur ga wassen. Kortom ik vermaak me prima!
We hebben ondertussen 1,5 week stage gelopen in het Tamale teaching hospital. We zouden eigenlijk maandag 7 april beginnen, maar we hebben er 3 dagen over gedaan om 4 papiertjes te krijgen. Zo hebben we 3,5 uur in een lokaal gewacht tot we eindelijk onze papieren hadden. Alles heerlijk op zijn Ghanees. Donderdag begonnen we dan eindelijk op de female ward. Twee zalen met vijftien bedden en nog een paar aparte kamers met 2 -4 persoons bedden. De eerste dag was al een hele indruk opzich. Lisanne en Marit maakte mee hoe er bij een vrouw gekatheteriseerd werd. Waarbij uiteraard een steriel werkveld ‘niet dus’ heel belangrijk is. De urine spoot lekker in het rond. Nanda die ondertussen aan de andere kant gewoon aan het bloedprikken was, antibiotica aan het klaar maken was en ondertussen met grote ogen keek naar een meisje die volledig aan het hallucineren was. In de patiéntenfolder las ik ondertussen dat ze tijdens het hallucineren allemaal witte mensen zag die haar riepen en haar iets aan wouden doen. Nou lekker was dat toen ik marit en lisanne erbij riep en wij daar zaten, haha! Als medicatie was voorgeschreven 7x haldol en 3 x diazepam (in Nederland geef je hooguit 2 maal haldol). Ze lach dan ook aardig platgespoten in bed.
Nou dat was onze eerste dag in het ziekenhuis. Afgelopen week zijn we er dan ook achter gekomen dat de verpleegkundige op een heel andere manier werken. Morgen binnen we dan eindelijk op een andere afdeling (surgery) waar hopelijk minder onhygiënisch is en meer gedaan wordt.
Nadat Marit ineens door de directeur meegenomen werd naar een stel Hollandse mensen, omdat ze met hen kennis moest maken. Maar deze ontmoeting heeft ons veel opgeleverd. Gisteren hebben we namelijk met een van deze mannen rondgereden dat ongeveer 8 uur duurde en zo’n 300 km afgelegd hebben. De weg was onbeschrijfelijk, geen verharde wegen alleen maar diepe kuilen. Wat een avontuur. We zijn langs vele traditionele dorpen gereden waar iedereen zwaaide en een dikke smile op de kinderen/ouderen hun gezicht kwam. Een prachtig beeld. We hebben in de avond samen gegeten aan een tafel, wat echt geweldig was. Het eten was voorbereid door een prive kok daar en we hebben eindelijk na 3 weken ons eerste biertje genuttigd. Het was echt super fijn om even weg te zijn echt een top dag gehad
Volgend weekend gaan we naar de watervallen in Kimpanto en naar het hand in hand project. We kijken er nu al naar uit.
Veel liefs van ons.
-
22 April 2014 - 16:39
Monique En Jeroen:
Super leuk om te lezen!! Missen alleen wat foto's :) Xxx van ons -
22 April 2014 - 16:57
Jeannette Rademaker:
Dag dames, erg leuk om op de hoogte te worden gehouden van jullie avonturen daar in dat verre land. Ga vooral zo door en wij blijven lezen. Groeten uit
Bangkok! -
22 April 2014 - 18:10
Vera:
Heel erg leuk om te lezen, en wat foto's zouden érg leuk zijn inderdaad!!
Fijn dat het zo goed gaat! x -
22 April 2014 - 19:19
Rina:
Hallo leuk om iets van jullie te lezen(tante van Nanda) het zijn hele belevenissen.
Geniet vooral van deleuke dingen,dan gaan de andere dingen altijd gemakkelijker,heel veel plezier lieve groeten van Rina Wim en Loes -
22 April 2014 - 20:43
Loes:
Dames, wat enorm bijzonder wat jullie meemaken!! Echt heel erg leuk een mooi om te lezen. Geniet er van zo veel jullie kunnen en blijf vooral berichtjes posten! :)
Nanda, bijna weer een mapje! :D
Xx Loes -
22 April 2014 - 22:04
Tom En Gerry Peuling:
hoi meiden,
tjonge, dat zijn al weer veel nieuwe ervaringen en met humor geschreven. Niet gedacht dat er zo'n verschil in leefomstandigheden zou zijn. Marit, bofkont, jij hebt het getroffen. Maar de anderen zijn straks beter gewend als jullie gaan rondtrekken :) Gaat het fietsen daar nog een beetje met al die hobbelige wegen of kiezen jullie toch voor die aftandse taxi's waarvan ik een foto zag. volgens marit wordt het haar touw, dat worden dreadlocks op den duur, lekker makkelijk. succes op jullie nieuwe afdeling. lieve groeten xxx tom en gerry -
22 April 2014 - 22:56
Hans En Gonneke:
Hoi Marit Nanda en. Lissane
Wat een belevenissen en wat een heerlijk verhaal om te lezen. wat wonen jullie verschillend en wat een mazzel heb jij Marit met je "luxe" van een bed en een wc :)
heel veel succes met jullie werk In het hospitaal en natuurlijk met alles wat jullie ondernemen.
Veel groetjes van ons allemaal
-
23 April 2014 - 10:18
Jur:
Hoi meiden,
Wat een verhaal en belevenissen super om te lezen.....en ja hoor ons maritje heeft het wel heel luxe.
geniet ervan ik kijk uit naar het volgende bericht xxxxjur -
23 April 2014 - 19:57
Remco En Geeske:
Hallo lieve Lisanne, Marit en Nanda,
Hartstikke leuk om te lezen hoe jullie daar leven. Wat een belevenissen. Kijk nu al weer uit naar het volgende verhaal. Succes met het werken en veel plezier bij alle leuke dingen die jullie gaan ondernemen.
Geniet ervan
Lieve groeten, XXX Remco en Geeske -
23 April 2014 - 20:22
Erna:
Lieve dame,s , Wat een geweldige verhalen en wat een contrast met hier!!! Wens jullie heel veel succes, en plezier met al die broers en zussen. Als ik het nog een keer lees ga ik echt over jullie dromen, zo,n indruk maakt het op me. Lieve groeten Erna en ook Piet en een pootje van Joep. -
25 April 2014 - 18:27
Esther:
Prachtige verhalen (vanaf mijn luxe bank met laptop en een kopje thee, w.c binnen handbereik:) )
Wat een indrukken doen jullie op zeg, hoop dat jullie deze ook goed kunnen verwerken......
Ik heb de foto van de taxi bij Gerry gezien en was erg onder de indruk! Doe voorzichtig en blijf vooral deze verhalen posten.
Liefs, Gas, Maud, Sam en Esther x
-
27 April 2014 - 13:28
Reinier Markus:
Hoi Marit, Nanda en Lissane,
Erg leuk om over jullie belevenissen te lezen. Klinkt een beetje als zo'n "Groeten uit de rimboe" uitzending op TV. En wat een verschil in "accomodatie" tussen jullie drieën waarbij Marit het natuurlijk weer het best getroffen heeft. Wellicht een idee om per week van onderdak te wisselen tussen jullie drie? Wel zo eerlijk. :-)
Internet hebben jullie blijkbaar ook want het lukt jullie om dit soort verhalen te posten. Of doen jullie dat vanuit een internet cafe? Hoe groot is Tamale eigenlijk? Is het een groot dorp of een stad? Hoe liggen jullie 'huizen' t.o.v. de 'stad' en het 'centrum'. Als dat er allemaal is overigens, vergeleken met de NL standaarden.
Nou, ik blijf jullie verhalen zeker volgen.
Heel veel succes met jullie werkzaamheden in het hospitaal!
Groetjes, Reinier -
27 April 2014 - 16:58
Marinda Heering:
Hallo dames,
Wat een leuke reis/werk/verblijf verslag tot nu toe. Er zal een hele nieuwe wereld voor jullie open gaan. Probeer er zoveel mogelijk van te genieten en pak de leuke dingen eruit en hou dat vast. Zorg goed voor elkaar. Groeten Marinda
-
29 April 2014 - 14:53
Joke En Jan Van Bakel:
Hallo dames.
Nanda van harte proficiat en een hele fijne vejaardag.
Dames , wat een mooie verslagen.
Wij wensen jullie een fijne tijd en geniet er zoveel mogelijk van.
Vriendelijke groeten Joke en Jan. -
04 Mei 2014 - 13:38
Sieuwke:
Hey meiden!!!
Klinkt allemaal heel erg leuk!
Morgen stap ik in het vliegtuig en kom ook die kant op....
Ik vind het wel heel erg spannend, maar het doet me goed om jullie enthousiaste verhalen te lezen...
Groetjes en tot snel,
Sieuwke -
15 Mei 2014 - 20:21
Rita :
Hallo meiden
Ik ben inmiddels al weer 8 weken thuis uit Tamale
Heb nog 2 weken met Marinthe daar mogen vertoeven
Zij zat ook in mijn gastgezin toen ze voor het eerst in Tamale was
Ik vond jullie op de site van Ontmoet Afrika en had Marinthe ook al over jullie gehoord
Ik ga jullie volgen
Leuk om te lezen hoe verschillend jullie wonen
Heb zelf in SDA en Free and Fair gewerkt
Geniet van alles en iedereen en maak veel foto's
Zeker terug thuis kun je daar dan enorm van (gaan) genieten
Ben ook in Hand en Hand geweest > echt super daar
Heel veel leuke souvenirs te koop !
Tot op waarbenjij.nu en de groeten aan Namaauw en Ayisha
Zeeuwse groet uit Middelburg
Rita Geldof
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
